Walaupun sang iblis dalam hati sudah jitu ku kalahkan, namun kini hatiku menjerit. Memberontak seakan tiada mulut yang halus berbahana . Tiada jantung yang suci berderap . Dirikupun terdiam . Seolah paku kubuat . Derai air mata membisu . Mereka layak ditolak tanah bumi serta merta merekapun enggan sentuh panasnya bumi . Lagiku terdiam . Sosok demi sosok yang terpintas di depan raungan jiwamenambah lengkingan sang hati . Diriku mulai tersentak ,pikirku sang hati sungguh telah berisik .! Menyiksa raga dan batin ku . Dalam relung ku memaki . Dasar bodoh ! Begitu bodohnya sang hati . Bodoh … Bodoh… Bodoh.. by:vinda